Kameduli przybyli na wigierską wyspę w 17 wieku. Wieść głosi, że przyciągnęło ich tu wcześniejsze odkrycie króla Władysława Jagiełły, jakoby podczas jednego z polowań natknął się tu na niedużą pustelnię. Co było dalej? Przybyłym z Krakowa Kamedułom spodobały się rozległe puszcze i surowy klimat północy, aż postanowili zbudować tu nowy klasztor. Niedługo potem powstał tu również barokowy kościół pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny.
Kameduli trudnili się w tym czasie wieloma pracami mającymi na celu rozkwit osadnictwa na Suwalszczyźnie. Tworzyli liczne zakłady przemysłowe – młyny, huty szkła, tartaki, papiernie. Nie podobało się to władzom pruskim, które na początku XIX wieku skonfiskowały klasztorne dobra, a zakonników wysłały na (dziś już warszawskie) Bielany. Piwnice pełne kamedulskich win, piw i miodów zostały zasypane gruzami.
W celach mieszkalnych Kameduli wznieśli eremy – pustelnicze domki (widoczne na pierwszym zdjęciu). W Wigrach jest ich siedemnaście. Każdy z nich przeznaczony był dla jednego zakonnika, który, w całkowitym odizolowaniu od świata zewnętrznego, poświęcał czas modlitwom i kontemplacji. Eremy z ogródkami ustawione są na dwóch tarasach – górnym i dolnym. Współcześnie (choć nie wiem czy „w dzisiejszych czasach”) są udostępniane na wynajem dla gości.
